Baasjes vertellen over hun Savannah katten..
De liefde tussen mensen en dieren!
Student Sem en zijn ervaring met de Savannah kat
28-1-2024 ben ik langs geweest bij Cattery SavannahJungle samen met mijn ouders vanwege een school opdracht. In deze opdracht moet ik mijn kinderdroom uit werken. Voor mij was dit altijd een eigen dierentuin hebben. Daarom ben ik begonnen met het maken van een bedrijfsplan.
Mij leek het erg leuk om er een praktische draai aan te geven. Dat is de reden dat ik een aantal bedrijven ben gaan bezoeken om vragen te stellen over de dieren die ze op locatie hebben.
Via internet kwam ik al snel uit bij SavannahJungle in Groningen. Zelf kom ik uit Limburg dus dit was nogal een reis. Maar zeker de moeite waard.
In totaal ben ik bijna 3 uur daar geweest en heb ik al mijn vragen kunnen beantwoorden en een heel ander beeld gekregen van de Savannah kat. Het zijn erg mooie en lieve dieren. Ik heb erg veel geleerd.
Ik moet eerlijk zeggen dat na het zien van zien van deze kat in levende lijven ben ik er super verliefd op geworden.
Super bedankt voor alle informatie en de onvergetelijke dag.
Groetjes: Jos, Marian en Sem.
Met dank aan Sem
Savannah Spike en Jethro – onze katers
In 2013 lazen we over een nieuw ras “de Savannah-kat” en we waren gelijk verliefd. Het pittige karakter, trekjes van een hond, band voor het leven, superslim, speels, uitstekende springers en daarnaast prachtig qua uiterlijk en grootte. We gingen op zoek en kwamen in gesprek met een professionele fokker uit Panningen (Ireen) die een hele stoere fokkater had die per ongeluk gecastreerd was. Ofwel hij was toen een jaar en zij zocht een passend nieuw thuis voor hem. En aangezien wij altijd katten hebben gehad met “een verhaal” was dit voor ons liefde op het eerste gezicht. Hij kreeg de naam Spike en ons leven kreeg echt een verrijking met zijn aanwezigheid. Altijd als hij je zag was hij enthousiast als een hond en ging tegen je aan staan. Hij praatte je de oren van je hoofd en liep als een koning in het rond of achter je aan. Alle deuren en kasten kon hij open maken dus menig deur kreeg een draaiknop en vanuit stand sprong hij zo 2 meter de lucht in. Dus onze tuin kreeg een grondige verbouwing zodat hij er niet uit kon ontsnappen maar wel in de bomen nog kon klimmen.
Hij sliep altijd naast mij in bed en legde zijn koppie tegen mijn hoofd aan.
Spike claimde ieders aandacht en was daarin zeker geen gewone huiskat. Juist zijn dominante aanwezigheid en het feit dat hij besliste wie zijn eigen “menselijke” maatje werd, maakte hem uniek en ik kreeg met hem een band voor het leven. Dat is trouwens ook een van de eigenschappen van een Savannah die ze zo bijzonder maakt. Als ik wel eens niet thuis kwam vanwege werk dan ging hij demonstratief bij Marco slapen en deed dat ook bewust de avond erna als ik weer thuis kwam ook. Even duidelijk aangeven dat hij niet gediend was van mijn gedrag op dat moment, maar de volgende avond kon ik weer mijn hoofd tegen die van hem leggen.
Omdat we zo gek waren van Spike en specifiek dit ras gingen we eind 2013 direct op zoek naar een speelmaatje en toen hebben we de grote fout gemaakt door getriggerd te worden door een fokker die adverteerde via Marktplaats dat ze Savannah-kittens had. Ons enthousiasme en de wens om Spike een maatje te geven heeft ervoor gezorgd dat we niet goed naar de signalen hebben gekeken die ons hadden moeten opvallen. Zoals dat het een gewoon eengezinswoning was en daar fokten ze in een kamer ook Noorse boskatten (in huis) en er waren geen grote buitenverblijven, de vader hebben we niet gezien en de woonkamer was erg schoon en eigenlijk niet alsof er kittens meedraaiden in het gezinsleven. NB deze fokker doet inmiddels in Golden Cocker retrievers…maar dat terzijde.
Het is achteraf ons grote leermoment geweest want Jethro was de grootste uit het nest en de meest brutale maar we merkten dat hij steeds stiller werd. Want bij de keren dat we langs gingen om te kijken en de filmpjes die we opgestuurd kregen was hij speels en zag hij eruit als een vrolijke kitten. Bij binnenkomst was Spike direct aanwezig om te inspecteren en hij accepteerde Jethro direct. Hij wilde spelen met hem maar Jethro was niet echt in the mood. Hij at slecht en kreeg diarree. Direct naar de DA en die constateerde dat hij de Giardia en de Tritrichomonas bacterie had. Hij kreeg diverse antobiotica maar het werd niet beter en hij werd steeds slechter en toen gaf de DA aan dat hij wel een medicijn had echter dat had zeer ernstige bijwerkingen waardoor hij ook dood kon gaan. Op dat moment kreeg ik van de fokker van Spike het goede advies om beide katers op vers vlees te zetten want daar kon de Tritrichomonas bacterie niet tegen en dan lost het vanzelf op. Zo gezegd zo gedaan en direct was Jethro af van de diarree en sterkte aan. Resultaat van zijn slechte start was wel dat hij niet goed volgroeid is en dus kleiner is gebleven. Ook is merkbaar dat hij niet goed gesocialiseerd is en dus een hele aanhankelijke kat is als Marco en ik thuis zijn maar zodra hij vreemde stemmen hoort verstopt hij zich. Het is in de jaren iets beter geworden maar in principe vertoont hij zich slechts aan een paar familieleden die vaker langs komen en Elly van de Kattenzorgcentrale. Heel jammer want hij heeft ook een prachtig karakter en is echt de kat van Marco en het meest aanhankelijk bij hem. Zijn karakter is wilder dan Spike en hij is zeker fysiek sterker dan Spike, maar laatstgenoemde accepteerde hij toch als de Koning in huis. Allebei wilden ze elkaar zeker zo nu en dan nog weleens daarover testen en dan was het huis te klein, maar de uitslag bleef altijd hetzelfde. Waar Spike was, was Jethro en samen waren ze de bewakers van de afgeschermde tuin en oprit.
Het verse vlees is gebleven en heeft veel voordelen, want het is gezond en past perfect bij hun levensstijl maar ook in de kattenbak is het duidelijk merkbaar qua ontlasting en geur. Ze poepen eens in de 2 dagen een grote “sperzieboon” als ontlasting en het ruikt niet. Een duidelijk verschil met onze vorige blikgevoerde huiskatten die ons dagelijks (soms wel 2x) een sterk riekende boodschap cadeau gaven.
Zo hebben we prachtige 10 jaren met deze twee kanjers gehad en was ons “gezin” compleet en vol mooie en dierbare momenten.
Helaas ging eind augustus de gezondheid van Spike ineens snel achteruit en is hij opgenomen in een kliniek vanwege ernstig nierfalen. Ze konden daar niets meer voor hem doen en wij hebben hem direct weer mee naar huis genomen zodat hij in zijn eigen omgeving nog zoveel mogelijk kon genieten en wij van hem. Na 2 dagen is de DA gekomen en is hij op mijn schoot ingeslapen. Spike is 10 jaar geworden en dus veel te jong.
Jethro was helemaal uit zijn doen toen Spike thuis kwam en wilde hem niet zien. Hij was bang en verstopte zich. Toen Spike overleden was ik hem nog een laatste maal aan Jethro wilde laten zien, rende hij ook hard weg. Nadat we Spike een mooi plekje in onze tuin gegeven hadden kwam Jethro voorzichtig kijken en snuffelen. Ons verdriet was immens en de stilte in huis ondraaglijk. Jethro leek in de week erna meer weer zichzelf te worden en we hoopten dat wij hem konden opvrolijken. Hij werd erg aanhankelijk en kwam zelfs op bed slapen (wat voorheen altijd het domein van Spike was geweest). Echter de week erna werd hij hangerig, en hij begon steeds slechter te eten en we zagen dat hij snel afviel en pijn had. Direct weer naar de DA en daar kregen we de verschrikkelijke mededeling dat hij een acute alvleesklierontsteking had. Hij moest opgenomen worden en toen was ons huis en leven helemaal leeg. Waarom moesten onze katers en ons dit overkomen? We hadden sterk het vermoeden dat de shock en trauma die Jethro heeft ervaren met de dood van zijn maatje Spike ervoor gezorgd heeft dat hij ziek werd. Want Jethro was eigenlijk nooit meer ziek geweest na zijn slechte start als kitten.
De kans was reëel aanwezig dat we ook hem gingen verliezen. De DA heeft er alles aan gedaan en na een paar dagen mocht hij naar huis komen omdat zijn “eigen” omgeving ook mee zou helpen aan zijn herstel. Hij was sterk vermagerd, geen pit maar wel zichtbaar blij dat hij weer thuis was. We geven hem nu alle liefde en aandacht en houden hem nauwlettend in het oog dat hij blijft eten (al is het nog maar heel weinig) en weer zichtbaar opknapt. Hij is 9 jaar dus wij gunnen hem zeker nog 10-15 jaar wat ook gebruikelijk is bij dit ras.
We hebben bedacht dat Jethro niet alleen mag blijven als hij weer beter wordt. Enkel voor een paar maanden om te wennen aan het idee dat Spike echt niet meer terug komt maar daarna willen we zijn (en ons) leven weer opvrolijken met 2 kittens (katertjes) om mee te spelen en kattenkwaad uit te halen. En natuurlijk worden dat Savannah-heren want als je eenmaal Savannahs in je leven hebt toegelaten dan wil je nooit meer anders. Maatjes voor het leven!
Met dank aan Laetitia Simonis
Savannah Apollo
Wanneer ik naar mijn vriendje kijk, zie ik een maatje voor het leven, hij brengt mij elke dag vreugde, liefde en een lach op mijn gezicht, zelfs in de dagen dat het soms wat tegen zit en alsof even alles niet meer lukt,…mijn maatje is er dan om mij op te vrolijken met zijn grappige ondeugende oogjes die zeggen, kom op baasje, samen kunnen wij toch de wereld aan?!!!
Jij kwam in mijn leven als een kleine opdondertje met je hele grote oren en je kleine snoet, wat was je aandoenlijk om te zien, al direct was ik gek op je, toen ik je op kwam halen, was je nog zo klein, maar jij voelde je al direct een hele grote vent en nam het huis in beslag, je leerde mij weer iets te voelen, door een enorme klap in mijn leven, waarbij ik iemand heel dierbaar verloor, dacht ik dat ik niet meer in staat zou zijn iets te voelen, mijn hart was stuk! Langzaam repareerde jij alle kleine gebroken stukjes weer in een hart en gaf het weer vorm, jij als mijn maatje aan mijn zijde, het leek of je zei: samen beetje bij beetje help ik jou hierdoor, nu zijn we al weer een paar jaartjes verder en ja lieverd, jij hebt mijn hart weer laten leven en ben ik weer in staat iets te voelen, en niet meer bang dat ik het zal verliezen…elke dag kijk ik naar je grappige toet en je prachtige ondeugende ogen, nog steeds zie ik jou als dat kleine hummeltje wat direct al in staat was mijn hart te veroveren, ik durfde alleen niet…veel te bang dat ik te veel van jou zou gaan houden, jij was in staat iets te doen wat zelfs voor mensen misschien, te moeilijk was op dat moment in mijn leven, jij gaf mij jouw vriendschap, jouw geduld en jouw liefde.
Nu ben je al wat jaartjes bij mij, en ik geniet nog steeds elke dag meer en meer van jou, wat heb jij mij veel gegeven waar ik jou zo dankbaar voor ben, ik weet dat onze vriendschap met de dag alleen maar meer zal gaan groeien en wat geniet ik daarvan, omdat ik weer durf, onvoorwaardelijke vriendschap en liefde, dat is wat jij mij hebt gegeven en mocht er nog eens een verdrietige dag zijn, kom jij bij mij om snel mijn tranen te drogen en mij weer blij te maken met iets geks wat jij dan allang weer bedacht hebt en samen lachen we dan weer!
Lieve Apollo, jij betekent zielsveel voor mij en wat hou ik van jou!!! Dat is ik weer kan zeggen en voelen dat komt door jou, mijn allerliefste Savannah Apollo !!
Met dank aan baasje van Apollo, Rebecca
Savannah Berani
How we met our best Friend.
Jaren geleden, tijdens mijn opleiding als paraveterinair, ben ik door mij meer te verdiepen in rasstandaarden in contact gekomen met het prachtige ras: de Savannah. De minimale ras gerelateerde ziektebeelden, zijn mooie elegante, maar toch ook wild uitziende uiterlijk en dan ook nog het geweldige pittige karakter. Het was een droom om samen met zo’n dier te mogen leven. Maar het is geen gewone kat. Zo’n diertje wil niet op een flat wonen en houdt ook niet van whiskas brokken. Het verdere verdiepen was begonnen.
Ruim twee jaar geleden overleed onze harige vriendin. Wij waren intens verdrietig en wilde eigenlijk niet weer een huiskat. Na veel overleg hadden wij besloten om op zoek te gaan naar mijn droom, een goede savannah fokker. Maar dat was nog een behoorlijke zoektocht.. Wij hebben verschillende fokkers en cattery’s bezocht, maar bijna overal klopte er iets niet. De moeder was niet aanwezig, de papieren waren niet compleet, er werd gefokt met niet toegestaande rassen, of ouders werden gehouden in een caravan of in een omgebouwde kooi.. Tot wij terecht kwamen bij de opa en oma van, inmiddels onze beste vriend, Berani. Het was even een stukje rijden. Bijna 3 uur, maar het was het bezoekje waard. Vriendelijke mensen, poezen vriendjes in huis, groot ruim opgezette kooien op het buitenterrein en het aller belangrijkste, een goed gevoel.
Onze jongste zoon was net een paar maandjes jong toen wij dit avontuur aangingen. Wij legde onze kleine man op de grond op een kleedje en de kittens rende om hem heen. De ene knabbelde aan z’n oor, terwijl de andere over z’n buik rende. De oudste was met alles en iedereen aan het knuffelen. Een betoverend gezicht, een mooie herinnering. Ons oog viel ons op een hele mooie, slanke vent. Rustig en lief naar onze kleine man. Hij was gereserveerd, maar de koper had toch afgezegd.. wat vervelend nou..
Wij gingen om tafel. De wensen, maar voornamelijk de toekomst bespreken. Alles kwam aan bod, de huisvesting, de kinderen, ons werk, vakanties, voeding. Je kan het zo gek niet benoemen of we hebben het besproken. Samen lazen en bespraken we het contract door. Het echte avontuur kon beginnen. Onze nieuwe vriend ging mee naar huis. Een droom waarvan ik nooit had gedacht dat deze ooit uit zou komen.
De rit naar huis vond hij heel spannend. Hij heeft niet veel gezegd. Af en toe een gaap en een zielige mauw, maar dat was het dan ook. Eenmaal thuis mocht hij op onze slaapkamer een plekje gaan zoeken. Er liep immers nog een poezenvriendin rond, maar die zou hij later pas ontmoeten. Eerst maar even bijkomen. Daar dacht meneer alleen iets anders over. ,,Bijkomen? Wat is dat? Ooh je bedoelt aan je tenen knabbelen en over je bed heen crossen de hele nacht?” Het was een nacht om nooit te vergeten. We snapte er niks van. Een serval leeft toch overdag? Hebben wij dan iets verkeerds geleerd? Gelukkig niet! Hij was gewoon een beetje hyper. Een aantal dagen later, nadat hij de hele kamer had afgesnuffeld en overal wel even had gelegen besloten wij dat hij een verdieping naar beneden mocht. De glazen deur van de woonkamer, met daarachter een groot driekleurig monster; onze huispoes Shady. Zij hield niet zo van vriendjes, tenminste dat dachten wij. Zij vond Berani toch wel interessant. Na een paar dagen naar elkaar te hebben gekeken en de deur te hebben afgelikt, ging de deur open. Een blaas en een grom, maar tot onze verbazing bleef het daarbij. Ze tolereerden elkaar.
Het was wel even wennen, een Savannah in huis. Aan je benen krabbelen of ongemerkt rammelen met de sleutelbos was er niet meer bij. En na het eten eerst de kinderen douchen alvorens de tafel af te ruimen ook niet. Meneer had er geen moeite mee om zichzelf een drie gangen menu voor te schotelen. Elegant is hij trouwens niet. Hij loopt prachtig en staat hoog op zijn poten. Maar hij krijgt het voor elkaar om bij een bijna lege tafel met zijn poot in het enige volle glas te gaan staan, om mij vervolgens raar aan te kijken waarom hij natte voeten heeft. Gelukkig vind meneer natte voeten niet erg.
Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder en hebben we een poes en een hond.. uhm een savannah. Hij komt als je “kom voor” roept en als je in vingers knipt, meneer houdt van samen spelen met een veertje en apporteren kan hij als de beste. Het liefst met een kuiken of een muis, maar dat doen we dan wel even buiten, anders blijft deze butler dweilen. De kinderen zijn niet bij hem weg te slaan en andersom niet. Hij wordt dan ook regelmatig als speelvriendje door de oudste meegenomen in de tent of als vriendje naast haar neergezet met knutselen. Hij vind het allemaal prima. Hij gaat er lekker bij liggen en geniet van de aandacht. Als de kinderen naar bed gaan moeten we goed opletten dat hij wel weer mee terug naar beneden loopt, want hij gaat gerust bij één van hun in bed liggen slapen. Buiten dat hij van slapen houdt is het ook een echte jager. Af en toe moeten we de tuin even ontdoen van veren, want dan heeft meneer een duif van binnen bekeken. Best dom van de duif dat hij in een afgezette tuin landt. Er staat een bordje, maar helaas kunnen deze duiven blijkbaar niet lezen. Hij komt dan vol trots naar binnen met z’n prooi om te laten zien hoe goed hij is. Nou vind ik een duif eten niet zo handig en aangezien er genoeg voedsel in huis is, dus krijgt meneer een lekker muisje of een stukje kip. Vervolgens kan ik de bank niet aanraken, want zodra hij vermoedt dat iemand op de bank gaat zitten klimt hij bij je op schoot. In het begin als opgerold vosje, maar na een paar minuten ligt meneer languit. Met het gevolg dat je hele bovenbenen bedekt zijn met kat en je geen kant meer op kan.
Inmiddels gaan er veel verhalen rond over de o zo gevaarlijke savannah kat. ,,Het is een wild dier, die hoort niet in huis.” Deze berichten komen regelmatig voorbij en dit zijn berichten die mij en alle andere Savannah liefhebbers behoorlijk raken. Het is een geweldig ras. Lief en energiek. Je moet weten wat je doet. Het diertje met liefde opvoeden en genoeg uitdaging geven. Als je dat doet dan heb je een echte vriend! Er is niemand op de wereld, zelfs mijn man niet, die voelt wat hij voelt. Hij is er altijd! Ook wanneer de rest van de wereld slaapt.
Met dank aan baasje van Berani, Lieke
Savannah Loki
Waarom het leven met een Savannah zoveel leuker is. Hij is je schaduw, is altijd bij je in de buurt. Zodra de wekker gaat krijg je kusjes (handig je verslaapt je nooit meer:) Altijd zin in een snack, ook al is het niet van hem. Leergierig, maar niet luisteren, ondanks de grote oren. Gekke bokkensprongen in de tuin, altijd in voor een spelletje. Lief voor de andere katten (Ragdolls), zelfs bereid zijn eten te delen. Soms ook een bengel, niks leuker dan wachten tot je er langs loopt en er dan voorlangs schieten, bij voorkeur als je een dienblad in je handen hebt, of met een wasmand van de trap loopt. Alles wat vreemd is moet een klap krijgen, liefst met een hele lange nek en dikke staart en dan een paar keer om zeker te weten dat het niet meer leeft. Nieuwsgierig naar visite, met diezelfde lange nek. Zoveel dingen om op te noemen, maar het mooiste…het allermooiste is die blik…als hij je aankijkt en je weet dat je zijn allesie bent.
Met dank aan baasje van Loki, Marcia
Savannah Dex
Dit is onze knappe man Dex, hij is geboren in juli 2018. Wij zaten na te denken over een Savannah kat, en raakte in contact met Cattery Nevasirags, echt onwijs eerlijke en lieve mensen en die hadden deze kater nog over uit een nestje. Gelijk allerlei dingen besproken, omdat onze oudste zoon een flinke achterstand heeft in grove en fijne motoriek en loopt dus vanaf z’n geboorte al bij verschillende therapeuten. We wilden voor hem dus echt een maatje zoeken zodat hij meer rust zou vinden. Dat is nu zeker gelukt. Sinds Dex bij ons woont is m’n oudste zoon veel rustiger geworden, en het zijn echt dikke maatjes. Ik heb zelf nooit erbij stil gestaan dat een Savannah zoveel liefde en rust kon geven, iedereen omschrijft een Savannah kat namelijk als druk wild dier. Dit is hij totaal niet, hij is een echte kroel kat en die natuurlijk ook lekker speelt en dat hoort erbij. Maar waar het ons om gaat is dat hij super lief is voor ons en de kinderen. Dus als je een echt maatje wil. Neem een Savannah.
Met dank aan baasje van Dex, Chantal
Savannah Laisvas
Onze Savannah F2 Laisvas kregen wij toen ik mijn ouders zo ver heb gekregen eindelijk een kat te nemen, gezien zij eerder altijd naar honden keerden met het idee dat katten maar “saai” waren omdat ze altijd maar lui liggen te zijn.
Gelukkig had ik ze snel overtuigd toch een kijkje te nemen en toen we bij de ukkies aan kwamen waren wij met zijn allen verkocht. Ik wist van te voren dat ik een mannetje zou willen zodat ik een beste maatje in huis zou hebben waar ik een mooie band mee wou scheppen.
En dat is zeker gelukt, het is zo’n enorm lief dier waar je iedere dag mee bezig kan zijn. Het moment dat ik uit bed kom staat hij klaar om even te knuffelen of te spelen of allebij en wanneer ik thuis kom van werk precies het zelfde. Hij springt dan direct tussen mijn benen en volgt mij op de voet tot hij zijn aandacht krijgt.
Ook mijn vader die enorm anti-kat was is kompleet omgeslagen door hem, hij had niet verwacht dat hij zo actief zou zijn, zo veel liefde zou kunnen geven en zo slim zou zijn.
Wij herinneren ons met zijn allen goed hoe hij de tweede avond bij ons thuis al de printer aan kreeg die vervolgens al zijn papier begon uit te spuugen, waarna wij van nature dubbel lagen van het lachen. Tegenwoordig zet hij ook de televisie aan in de nacht als iedereen op bed ligt want hij moet wel zijn favoriete series kunnen volgen, of wij komen s’ochtends beneden om te zien dat er een kast deur open staat als het er niet meer zijn van de keuken.
En het mooiste voor mij persoonlijk is dat hij enorm heeft geholpen met de depressie van mijn moeder, dankzij Laisvas heeft zij elke dag een lach op haar gezicht vanwege zijn streken en als ze iemand nodig heeft voor een knuffel hoeft ze het niet eens te vragen want hij is er altijd wel voor in.
Onze Laisvas heeft enorm veel leven het huis in geblazen en wij zijn enorm blij hem in onze familie te mogen hebben.
Met dank aan baasje van Laisvas, Hugo
Savannah Macky
Hoezo een Savannah niet veilig in huis? Wij willen niet anders!!
Wij zijn een gezin man, vrouw, en 3 kleine kinderen van 5, 4 en 3 jaar. Wij wouden nooit katten, tot dat we de Savannah leerde kennen via Mark en Heika, waar we hun erg dankbaar voor zijn!!
Ze zeiden dat de Savannah erg lief is en maatje van het gezin wordt., toen waren we opslag verliefd , en hebben we gekozen voor een Savannah F6. De kater is nu inmiddels een dikke jaar oud! En hebben ook een Ragdoll die net zo oud is!! Het zijn dikke vriendjes die niet zonder elkaar kunnen! Wat een geweldige lieve kat is het, wij en de kinderen kunnen ons geen lievere kat wensen! Samen knuffelen met de kinderen, zo te zien op de foto, het liefst ligt de Savannah onder de dekens met ze. Spelen met de kinderen geweldig!!
Wij willen Mark en Heika bedanken voor de zeer goeie informatie, tips en het aanraden van een Savannah. En het doorsturen naar de fokker Ingvar Gras voor de super geweldig Savannah kat. Hij is het maatje van ons heel gezin maar vooral voor onze kinderen. Wij willen hem zeker niet meer missen!!!
Wij raden ook de Savannah kat zeker aan bij mensen jong en oud!!!
Met dank aan baasje van Macky, Annabel
Savannah Oeps
Wij vinden het heerlijk om katten en hondjes in ons huis te hebben. Eerst hadden we een Bengaal en andere huispoesjes bij onze 13 teckeltjes. (wij fokken teckeltjes en onze hondjes leven heerlijk bij ons in huis).
Helaas zijn die allemaal overleden en hadden we alleen nog onze teckeltjes en een oud poesje Koosje die 20 jaar was. We wilde absoluut niet zonder poesje komen en omdat Koosje toch al zo oud was gingen we op zoek naar een nieuw vriendinnetje.
Het is ook super leuk dat er een lief poezenbeest tussen onze 13 teckeltjes ligt of met ze speelt.
We gingen opzoek naar een kat voor ons en kwamen we toch weer bij de Savannah uit waar we vroeger ook al eerder naar hadden geïnformeerd. Zo kwamen we als eerste 2 jaar geleden in contact met de fokker van onze melanistic Savannah F5 Ziezo. We hadden nog ons oude vriendinnetje Koosje die 20 jaar was. Ziezo was super lief voor Koosje maar Koosje wilde liever alleen liggen. Ziezo was direct eigenlijk al vriendjes met de teckeltjes. Heerlijk door het huis rennen en spelen met de hondjes.
Zo een poes als Ziezo hebben wij echt nog nooit meegemaakt. Overal waar wij bezig zijn hebben we controle of we het goed doen en waar we lopen worden we in onze voetstappen gevolgd. Zelfs als een van onze honden dametjes pupjes heeft, heerlijk met je poezenkontje in de puppyren gaan zitten en met de pupjes spelen.
He wat schrijf ik nu???? Er gaan juist zoveel verhalen de ronde dat de savannahs helemaal niet lief, leuk of sociaal is naar andere dieren. Mooi wel dus. Zelfs bij pas geboren pupjes moeten wij voorkomen dat Ziezo zich niet voordoet als de mama. Natuurlijk mag Ziezo heerlijk met de pupjes spelen als ze iets ouder zijn en is er echt niets leukers voor haar dan bij de pupjes zitten en ze heerlijk aan te tikken. De pupjes spelen dan ook graag terug en bijten haar in haar staartje en proberen haar aan haar oortjes te trekken dus om Ziezo te beschermen moeten we haar soms weghalen bij de pupjes omdat ze echt alles toelaat.
Helaas overleed onze oude dammetje Koosje. Ziezo was nu als enige kat in huis. We merkte aan haar dat ze toch een poezenvriendinnetje miste. Wij gingen opzoek naar een kleine vriendin en ja natuurlijk moest dat ook een savannah zijn want zoals Ziezo is hebben we nog nooit meegemaakt. Ziezo tikt je zo lief aan of je hoofd of op je arm als ze aandacht wilt en gaat dan echt met dat lieve snoetje van haar recht voor je zitten en je aankijken totdat je haar heerlijk knuffelt of tegen haar praat.
Tijdens de zoektocht naar een kleine vriendin kwamen we bij Mandy en Edwin terecht. Wat een super feestje!! Daar was net een nestje geboren met o.a. F6 Seal Lynxs kittens. Wow dat was meteen liefde op het eerste gezicht. Net als met Ziezo. Bij Mandy en Edwin hebben we veel kraambezoekjes gebracht en heerlijk meegenoten van het opgroeien van kleine Oeps en haar broertjes en zusjes. Toen Oeps oud genoeg was mocht ze mee.
Het was met Ziezo en Oeps ook liefde op het eerste gezicht. Wat zijn ze leuk samen. Heerlijk spelen, samen slapen, samen eten, samen in de tuin rennen en spelen maar ook samen met de hondjes spelen. Het is echt te merken dat Ziezo zo blij is met haar poezenvriendinnetje erbij. Ook Oeps heeft zoveel leuke dingen en controleert ook heel graag als we bezig zijn of we het wel goed doen, in de tuin klimt ze heerlijk in bomen maar ook op schoot knuffelen vindt ze geweldig. Als ik haar naam roep in de tuin komt Oeps echt aangerend en als ik met een belletje rinkelt dan weet Oeps niet hoe hard ze moet komen aanrennen. Oeps heeft ook duidelijk haar plekje bij de teckeltjes ingenomen en heeft de privilege om bovenop hun te mogen liggen slapen.
Wat is dit ras Savannah geweldig!!! Je hebt echt zoveel meer contact met ze dan met een andere kat, ze kijken je ook echt aan. Savannahs zijn grote grappenmakers, lief, sociaal, aanhankelijk en ondeugende lieverds.
Met dank aan baasje van Oeps, Elly
van Tobias, in opleiding dier en management
Voor mijn opleiding dier en management moest ik een fokplan opstellen. Ik had daarvoor al eens over het ras Savannah kat gehoord maar me er niet echt in verdiept. Ik vond deze opdracht een goede gelegenheid om mij meer te verdiepen in dit prachtige ras. Toen ik op onderzoek uitging kwam ik al snel op deze site, de Savannah kat rasvereniging. Al snel kon ik goed aan slag met de informatie die op de site staat. Voor een aantal criteria die ik moet verwerken in mijn opdracht moest ik een fokker benaderen. Via deze site ben ik toen op Cattery SavannahJungle gekomen. Ik heb ze vervolgens gecontacteerd en om informatie gevraagd. Ik werd toen erg enthousiast en vriendelijk te woord gestaan. Ik zou het iedereen aanraden die geïnteresseerd is in Savannah katten deze site goed door te spitten.
Bedankt voor de review Tobias
Savannah Tiger
Onze Savannah kat heet Tijger en wij wonen al drie jaar samen. Vanaf toen was Tijger ons familie lid en mijn beste vriend, anders kan ik het niet verwoorden. Het was een click vanaf het eerste contact tussen ons, toen kleine Tijgertje tijdens onze eerste ontmoeting, zelf naar me toe kwam, en later zelfs toestond om zichzelf in mijn armen te laten nemen en in mijn armen in slaap viel. Dus ik realiseerde me dat we elkaar hadden gekozen.
Elke ochtend als wij wakker worden wacht Tijgertje al op ons om alles samen te doen. Hij is super sociaal, communicatieve en vrolijke kat, die zo veel geluk brengt in ons huis. Tijger is de perfecte compagnon. Elke ochtend gaan we samen koffie maken en spelen met een balletje. Tijger pak de bal en brengt hem terug, dit is een van zijn favoriete spelletjes. Overdag is Tijger bezig met zijn eigen dingen: op het balkon zitten om te jagen op insecten tussen de planten, spelen en slapen. Maar hij is altijd in de buurt en als ik hem roep komt hij meteen om te kijken wat er aan de hand is. Als wij s ‘avonds TV kijken dan komt Tijgertje altijd bij ons zitten, hij neemt dan vaak plaats op mijn benen en begint liedjes te zingen en daarnaast valt hij in slaap. Hij is de perfecte dutje compagnon. Maar als wij een programma over dieren kijken dan zit Tijger naast TV en kijk hij naar TV programma met heel veel nieuwsgierigheid.
Tijger praat heel veel met ons, regelmatig hoor ik verschillende soorten van „prrrfff“ en „miauw“ van hem en ik vind dat geweldig, en soms „miauw“ ik ook terug. Als ik overdag een pauze neem om van de computer rust te nemen dan besluit ik soms te gaan dansen en soms doet Tijger mee en dan rennen we samen achter elkaar aan. Hij vind het heel spannend en interessant.
Ik kan ons leven zonder Tijger niet meer voorstellen. Wij hebben een hele sterke band en begrijpen elkaar goed. Tijger wacht altijd op mij en komt bij de voordeur als ik thuis kom. De hele familie van ons geniet van Tijgers gezelschap. Hij is goed met kinderen en vindt het leuk om samen te spelen. Hij is altijd bij ons als wij een bezoek krijgen om kennis met nieuwe mensen te maken. Ik wist nooit dat het kan zo interessant en gezellig met een kat kan zijn. Want hij snapt en voelt alles en is altijd hier voor ons om warmte en liefde te geven. Als je vrolijk of verdrietig bent, voelt Tijgertje alles en komt bij jou deze emoties te delen. In drie jaar tijd is Tijgertje van kleine kitten een echt kat geworden, die alles begrijpt en voor ons perfect is. Wij zijn trots op Tijger en blij dat wij drie jaar geleden de beslissing hebben genomen om Tijger in onze leven te brengen. Een leven vol van liefde en vriendschap.
Savannah Mia
Op 1 november 2020 kwam ik alleen terug in Nederland. Terug na 12 jaar Portugal en o wat was ik eenzaam. “O Nosse Sonho” Onze Droom, mijn droom was voorbij!!! In een wereld met Corona, dat maakte het allemaal niet gemakkelijker. Er moest iets komen in mijn leven…….
Ik weet nog de 20ste januari 2021, dat ik jou voor de eerste keer zag. Je kwam direct naar mij toe en het was zo bijzonder, ik was direct helemaal verliefd op jou. We hadden elkaar gevonden, zo bijzonder, je kwam steeds weer kopjes geven en zo liefffffffff, jou mooie oogjes. De vervoer bench werd uit de auto gehaald en je stapte er in, als of je wilde zeggen, wij zijn maatjes en dat zijn we zeker en vast.
Mia mijn allerliefste Mia, je bent mijn liefje, mijn zonnetje. Altijd zo lief, zo grappig, je laat mij lachen om jou kattenkwaad. Nooit boos, nooit krabben of bijten, Mia mijn dotje. Ben ik verdrietig, dan ben jij daar en maakt mij weer blij.
Je kunt zo heerlijk dromen, liggend op je ruggetje, pootjes over jou mooie snoetje. Of even later als een tornado door het huis rennen, even je helemaal lekker uitleven. Ik moet dan zo om jou lachen. Altijd wanneer ik weg ga zeg ik, “mammie” komt zo terug. En als surprise sleep jij vervolgens jou dekentje van de stoel en sleept het naar de hal, inclusief alle speeltjes.
s ’Avonds rond 23.00uur. Ga je zitten wachten bij de deur, omdat jij vindt dat het bedtijd is. We liggen dan saampjes in het grote bed. Wanneer het koud is lig je graag onder het dekbed. En andere momenten lig je heerlijk tegen mij aan en regelmatig wordt ik wakker en ligt jou lieve poezen kopje naast mij op mijn kussen.
Toeval is: We zijn tweelingen , ik van 2 juni en jij Mia, jij van 3 juni en je bent pas 3 jaar. Miauwwwwwwwwww ik hou van jou Mia (baby) We horen bij elkaar.
Savannah Sâga
Na lange zoektocht en veel lezen over het ras Savannah kwamen we tot de conclusie. Dat past bij ons. Toen een Cattery zoeken. Dat was ook moeilijk. Voor ons was het snel duidelijk dat we bij Cattery Nevasirags uitkwamen. Lang gewacht op een kitten, een F2 poesje Sâga. Helaas overleed de kitten, we waren erg verdrietig ook voor de mensen die de weken ervoor gezorgd hadden.
Na enkel weken later kregen we te horen dat er een nieuw ander nestje was. Toen het mogelijk was om Sâga te bezoeken zijn we weer van Brabant naar Groningen gereden. We hadden de eerste keus uit het nestje van drie kitten. We kozen onze kitten Sâga F2 katertje. Dezelfde naam hebben we gehouden. Doordat we nog een vakantie hadden hebben we Sâga een paar weken later opgehaald. De reis terug met Sâga ging erg goed. Eenmaal thuis alles was nieuw voor Sâga.
Hij heeft echt dagen genomen om het hele huis te onderzoeken. Op kerstavond was hij in de huiskamer en was ineens weg. We wilden naar bed. Maar Sâga was nergens te vinden. Alle deuren waren dicht, dus waar was Sâga? We zijn tot in de kleine uurtjes opgebleven en ineens was Sâga er weer. Dagen later zagen we waar ze toen was. In een holle ruimte bij ons gasfornuis oven. De dagen ernaar kwam Sâga los. Hij ging spelen, geeft aandacht en laat weten wat hij wil. Wij genieten dagelijks van Sâga. Het spelen, het knorren. Het is een geschenk om Sâga te hebben. Hij is lief, mooi, leuk, actief en daarna slapen. Het eten vind hij heerlijk, tegen die tijd dat hij het bordje hoort, dan is Sâga er, miauwen en vragen naar de maaltijd. Hij is voor ons heel grote aanwinst.
We hebben lang gewacht maar Sâga is ons kindje. In alles is Sâga super mooi lief pantertje.
Dank voor de zorg van Sâga. Ria en Harold
Van Tina, dierenverzorgster in dierenopvang
Mede dank zij RVSK, wat zich keer op keer actief heeft ingezet voor het redden en behouden van de Savannahs uit het opvang, waar ik als verzorger actief ben. RVSK heeft zelfstandig nieuwe gezinnen gevonden waar de drie Savannah katten met veel liefde zijn opgevangen en daarbij een gouden mand hebben gekregen. Ze doen dit met verve en onaflatende enthousiasme voor elk individueel leven.
“Vanuit de opvatting dat ieder leven telt.”
Mijn ervaring is dat ik Savannah katten heb leren kennen wiens vertrouwen ik dankzij hun expertise heb gewonnen.
Ik ben dan ook zeer attent met de fijne en leuke samenwerking.
Tina Beckers
Bedankt voor je review Tina.
Savannah Pip
Deze deugniet is onze Pip, een F3 Savannah poes. Ze is op de foto pas 10 maanden oud. Groeit als kool en ze veranderd nog elke maand.
M’n baasje veel werk bezorgen is mijn grootste hobby hahaha. Als ze niet thuis is heb ik de grootste lol met de wc rollen van de wc-rol houder af te rollen, en het liefste door de hele badkamer te verspreiden.
Ook vind ik ondergoed heel interessant en breng ik dit graag naar mijn plekje om te verzamelen. Ook vind ik het erg leuk om uit de box alle speelgoed van de baby in te pikken om er vervolgens zelf mee te spelen. Maar kartonnen dozen zijn mijn favoriet.
Ik douche ook graag mee met m’n baasje en hou ervan om samen met m’n maatje (kindje van 5 jaar) in bad te spelen. Vergeefs ging ik niet even rollen in de kattenbak. Zodat mijn baasje na zijn werk me mag douchen. ( Nieuwsgierig hoe lief ik dan kan kijken? Ga dan naar de galerij daar sta ik tussen)
Als m’n baasje thuis komt spring ik elke dag tegen haar op om haar te omhelzen. Zo blij ben ik dat ze dan weer thuis zijn.
Kortom Pip is voor ons het “derde kind” en maakt ons gezin compleet. Ze is heel aanhankelijk en knuffelt ook graag met onze baby van 4 maanden. Natuurlijk wel waar wij zelf bij zijn.
Maar het is ow zo lief om te zien hoe anders ze dan is, in vergelijking met hoe ze omgaat met onze dochter van 5. Die 2 zijn 4 handen op 1 buik. Van knuffelen tot druk spelen, ze zijn altijd samen.
Lieve groetjes,
Anouk, Edwin, Djizz en Mexx en pootje van Pip
Savannah Nevada
Ik heb sinds kind af aan altijd al katten gehad. Weliswaar geen raskatten maar de normale huiskatten.
Sinds afgelopen november ben ik de trotse eigenaresse van mijn eerste Savannah. Daar moest ik schijnbaar eerst 60 voor zijn haha. Maar wat ben ik in die paar maanden dat ik hem nu heb al verliefd geworden.
Hij is ondeugend, ondernemend, aanhankelijk, knuffelaar en haast nergens bang voor. Verder is hij het liefst overal bij omdat hij alles interessant vind en heel nieuwsgierig is. Water bv is ook zoiets. Vandaar ik ook geen privé meer heb.
Het toilet zowel als de douche is geen enkel probleem zolang die er maar bij is. Hij duikt gezellig mee onder de douche. Haha. Ik heb van alle katten ik gehad heb nog nooit een kat gehad die water toppie vond.
Als het mooi weer is mag Nevada zoals hij dus heet mee naar buiten met mij en de andere katten. Ik heb dan een katten drink fontein aan. Nevada vind het geweldig om de deksel eraf te halen (ja ja) dat kan die gewoon. Want dan spuit het fonteintje veel hoger. Hij kan er dan lekker met zijn pootjes in spetteren, dat zijn koppie en het halve balkon nat word en ook zijn Bengaal broertje de kans niet krijgt om even rustig te drinken nou dat vind Nevada geen probleem.
Nevada heeft nog een gewoonte die ik met al mijn katten uit het verleden er maar met één had. Onverwachts in je nek springen en lekker alles van een hoogte bekijken.
Zoals ik al vertelde ik heb heel veel katten gehad. Maar de Savannah is idd een verhaal apart hij heeft echt eigen gewoontes en gebruiken wat hem juist zo leuk maakt. Als ik eerder in aanraking was gekomen met de Savannah dan was ik er zeker vele jaren eerder aan begonnen. Het is gewoon de liefste en trouwste kat die je als eigenaar kan wensen.
Hij is een klein dondersteen. Wat er juist weer voor zorgt dat je weer moet lachen om wat die uitvreet en hoe die het in godsnaam voor elkaar krijgt. Mijn ervaring met de Savannah is: geen dag is gelijk en je verveelt je totaal niet met een Savannah kat in huis. Plus je hebt een maatje om je heen.
Met ander woorden het is in één woord GEWELDIG. Liefs Annet.
Savannah Lucifer
Met 2 kleine (zeer enthousiaste) kinderen van 5 en 6, was het best spannend om weer voor een huisdier te gaan, maar Lucifer heeft ons leven echt verrijkt, en onze harten gestolen. Waar wij gaan, gaat hij. Hij is ongelooflijk aanhalig en haal het vooral niet in je hoofd om binnen te komen zonder te groeten, want dan blijft hij net zo lang achter je aanlopen (of duwt z’n kop tegen je aan) totdat je hem gedag zegt. Echt een lid van ons gezin, en net als mijn kinderen zo kieskeurig met eten. Hij is enorm grappig, kletst echt met je en de Kids kunnen alles met hem. Ze zijn soms wat ruw, omdat ze er nog mee moeten leren omgaan, maar lucifer heeft nog nooit naar ze uitgehaald. Ik kan zo een hele dag vertellen over zijn streken, kattenkwaad en lieve knuffels! Special thanks naar de fokker van Lucifer, die echt met hart en ziel dit prachtige ras fokt. Het zou echt een groot verlies zijn als dit niet meer mag, want het is een fantastisch ras. Groetjes, Inge
Savannah Stip
Graag willen wij onze ervaring met Stip delen.
Savannah kittens zijn erg bijzondere dieren in de positieve zin.
Wat niemand van ons gedacht had is werkelijkheid geworden, wij hebben via een vriendin die tevens Savannah cattery heeft, een Savannah kitten gekocht. Inmiddels is de kitten niet meer weg te denken in ons gezin.
Stip is een bijzondere kitten, die zelfs met mijn ietwat drukke bonusdochter van 7 jaar om kan gaan. Stip heeft zowel het hele huis als buiten katten buiten verblijf tot zijn beschikking en dit gaat beide super. De kinderen zijn in korte tijd ontzettend aan Stip gehecht, zelfs de bonusdochter die eerst geen katten wilde laat Stip niet meer gaan.
Een Savannah kitten houdt van spelen, maar wel met beleid. Een echte aanrader.
Savannah Mia
Toen ik op zoek was naar een nieuwe kat twijfelde ik erg te tussen een Bengaal of een Savannah, want ik wist niet zo goed met welke van de twee ik een betere aansluiting zou hebben. Ik was door de Savannah aangetrokken vanwege hun grootte. Later begreep ik dat dit enkel speelt bij de lagere generatie maar op dat moment gaf dat mij het laatste zetje overtuiging om voor de Savannah te kiezen. Daarnaast had ik ook de gelegenheid om een Snow variant te mogen kopen. Daar heb ik ook later van begrepen dat het geen officiële raskleur is, maar het is een prachtige kleur. Ik heb een paar fokkers gebeld en met hen een afspraak gemaakt om te komen bezichtigen. De eerste fokker was degene met de Snow variant. Mijn schoonmoeder was met mij mee om mij te behoeden van een spontane aankoop en dat ik eerst goed zou rondkijken, ook bij andere fokkers. Je voelt het aankomen zeker! Zodra ik het beestje zag en in mijn handen mocht vasthouden kroop zij uit mijn handen en viel ze op de grond. Man, ik schrok en pakte haar gelijk op. Gelukkig was er niets aan de hand en de fokker kon er wel om lachen en zei dat ze wel wat konden hebben. Zo een opluchting en toen ontstond er een moment tussen mij en de kitten, die toen nog Snowball heette. Ze bleef rustig in mijn handen en ik moest wel de volle aandacht op haar hebben om te voorkomen dat ze niet weer uit mijn handen gleed, maar ook om haar te aaien en haar op haar gemak te stellen. Ze reageerde er op, en ging comfortabel bij mij liggen en gaf af en toe een liefdesbeet. Dus ik was verkocht! Schoonmoeder of niet, ik wilde enkel en alleen maar het geld overmaken en de kitten meenemen! Er was sprake van volledig de weg kwijt zijn, maar dan op een zeer fijne en roze manier. De kitten ging in een bench, die ik mocht lenen van de fokker. Vervolgens thuis aangekomen was het heerlijk. Ik wilde gelijk een goede start maken met opvoeden, maar had geen enkel speeltje in huis. Mijn vorige kat was al op leeftijd en deed weinig met speeltjes. Oké, propjes maken en die gooien. En ik bleef aan de gang zodat Mia, inmiddels zo genoemd, wel wat te doen had en haar energie kwijt kon. Wat doet mijn liefste Mia; na het zoveelste propje kwam ze deze terug brengen, ja, apporteren. Ik vond het zoooo leuk. Het is geen gewoonte gebleven naarmate ze ouder werd, maar dat is vooral aan mijzelf te danken omdat ik het niet dagelijks trainde, denk ik. Het verblijf begon en ze was zo klein dat ze in mijn hand paste. Ze was toen al erg vocaal en laat altijd met haar stem helder merken wat ze ergens van vindt. Ze was de eerste dagen te klein om het bed op te komen. Ik ging naar bed de eerste avond en Mia, mmiiaaauu je laat me niet hier alleen ik wil ook in bed, miiaaauuu. Er is toen een opstapje geplaats zodat Mia het bed op kon. Na een week was dat ook niet meer nodig. En met haar in bed liggen was grappig. Mia ligt het liefst tegen je aan. Ik was bang om op haar te liggen dus ik legde haar een stuk van mij af. Mia gaat vervolgens tegen mijn vriendin aan liggen en mijn vriendin is ook bang om op Mia te liggen, maar geeft Mia vervolgens alle ruimte in bed. Mia komt weer tegen haar aan en ze schuift weer op. Mijn vriendin was bijna het bed uit! Gaandeweg heeft iedereen zijn of haar plekje op bed gevonden. We hebben ongeveer een jaar in een huis met een binnentuin gewoond. En natuurlijk klom Mia de boom, tot wel 2 hoog. En dan eerst niet naar beneden durven. MMiiaaaaauuu MMMIIAAAUUUU MMIIUAAA iedereen in de tuin kon haar horen. De buurman van 2 hoog komt naar beneden, lichtelijk in paniek. Buurman, jouw kat zit in de boom en komt er niet uit!” Ik zeg op mijn beurt: ” Ja, ze moet zelf haar angst overwinnen en naar beneden komen”. De buurman zegt weer; “Ja, maar het is zo zielig”. Goed, we gaan Mia van de boom redden. Ik heb de peddel van mijn kano gepakt en nog een bezemsteel als verlenging eraan bevestigd, en toen hebben we de peddel naast Mia gezet en ze ging er direct super braaf op zitten. De buurman en ik hielden de andere kant vast en heel beheerst en rustig hebben we Mia op het balkon van de buurman gezet. Op een gegeven moment kon ze naar boven en naar beneden op die boom alsof het niks is. Sterker nog, ze sprong van boom naar balkon van dezelfde buurman. De betreffende buurman heeft een Jack Russel als huisdier. Op een dag spreekt de beste buurman mij aan: “Buurman, die kat van jou is het een beetje te gek aan het maken. ” Ik vraag: “Oh, wat dan buur? ” De buurman begint: ” Nou, ik kwam gistermiddag thuis van een boodschap en ik zie mijn hond trillen in een hoek van de huiskamer en ik denk ‘wat is dit nou?’ Vervolgens kijk in de slaapkamer en zie ik Mia uitgebreid op het hoofdkussen liggen. Nou, we hebben gelachen hoor. Mia heeft de Jack Russel in haar zak gestoken en heeft de boel overgenomen! Later op een avond bleef Mia naar zijn balkon gaan. We hebben van alles geprobeerd: ik ging naar boven om Mia terug te zetten op de boom. Zij kwam naar beneden en ik ook weer via de trap en zodra ik beneden was ging zij weer snel naar boven. Na 3 à 4 mislukte pogingen heb ik Mia maat even binnen gehouden, want ze was een beetje brutaal aan het worden. Niet dat ze ging krabben of blazen maar puur ondeugd! Uiteindelijk heeft de buurman de takken bij gezaagd en Mia bleef van het balkon af.
Een andere keer had ze ontdekt dat er kikkers in de vijver van de tuin waren. Nou, toen heeft ze ook gelijk ontdekt dat het vijvertje nooit wordt schoongemaakt. Ze kwam in huis met tot aan haar ellenbogen de donkere drap. En dan gaat ze voor je zitten en zegt helder en duidelijk MMIAAAAAAUUUUU! Oké, Mia, ik pak wat keukenpapier.
Als wij eens buiten lopen krijgen we vaak te horen hoe mooi ze is en de vraag wat voor ras zij is enz. Ik als verzorger vind dat best leuk en kan ervan genieten. Soms maak ik er ook een grapje van: Ja, ik zou willen dat ik zo knap was als mijn kat. Mensen kunnen het altijd waarderen en vinden haar prachtig. Ze geniet ook denk ik van alle aandacht! Als mensen haar complimenten geven, lijkt het alsof ze een soort van arrogante gloed over zich krijgt met een dikke bevestiging: “Ja, ik weet het maar zeg het maar toch even. Ja, ik ben mooi, ja dank je”
Nu is Mia Mamma Mia geworden omdat ze 5 prachtige beestjes op de wereld heeft gezet met dank aan Ufo de dekkater en natuurlijk de fokker waar ze vandaan komt. Ze is 3,5 jaar en dit is haar eerste nestje. We zijn erg dankbaar dat alles goed gaat en dat we zo bevoorrecht zijn om deze prachtige beestjes te mogen zien opgroeien. Mia is een super moeder en laat er geen speld tussen komen als het erop aan komt. Uiterst zorgzaam is ze en ze heeft een speciale band met de tweede geboren kitten.
We zijn zo gezegend om te mogen genieten van een huisdier als een Savannah. Vooral omdat ze zich zo hechten aan hun baasje en zo close zijn, maakt ze heel leuk en daarnaast hebben ze gewoon een heerlijke knuffel, die net even wat intenser aanvoelt dan bij andere rassen. Dit is onze ervaring met ons Savannah meisje.
Savannah Odey
Wij hadden al 4 katten toen manlief begon over de Savannah kat. We gingen ons erin verdiepen, wat is het karakter enz. Al snel gingen we bij fokkers kijken…..de eerste Savannah die ik even vast mocht houden was 2 weken jong……. daar zagen we ook meteen bijna alle generaties en ja hoor ook ik was verliefd. Van daaruit kwamen onze Zorah en Sem. Zorah werd eigenlijk vrijwel meteen mijn “stalker” en opende alle deuren. Sem daar in tegen was veel rustiger. Mijn liefde voor katten werd alleen maar groter. Dus toen een fokker in de buurt zei…je mag wel komen kijken hoor zijn we gegaan. Gewoon kijken…meer niet toch? Ik zat nog niet of er kwam een kitten van rond de 3 weken (denk ik) bij mij liggen en niet meer wegging. Toen het tijd werd om weer naar huis te gaan, heb ik de kitten weer bij zijn mama gelegd…..maar ja klein knulletje zat al in mijn hart natuurlijk. Na tig weken mochten we de kitten op halen en noemden hem Odey… Eigenlijk had ik hem die naam al gegeven op het moment dat hij op mijn schoot ging liggen en hij mijn hart had gestolen. Odey bleek ziek te zijn, lieverd had veel zorg , liefde en aandacht nodig, maar dat namen we op de koop toe….. Hij was het zo waard! Odey was overal waar ik ook was, opende zijn bekkie als ik zijn medicatie pakte enz. 1x roepen en hij kwam er meteen aanrennen, en als je vroeg wil je “kippie” (gekookte kipfilet) was je helemaal door het dolle heen en moest de deksel op de pan, anders ging je “vissen”. Ik kon me geen leven meer voorstellen zonder Odey….maar ondanks alle zorg, liefde en aandacht hebben we hem op bijna 5 jarige leeftijdmet veel pijn en verdriet toch moeten laten gaan……. dat is nu bijna 3 jaar geleden en het doet nog steeds verdomd veel pijn en het gemis is bijna onmenselijk…. Odey was geen kat….Odey was meer een mensje die vele harten heeft gestolen……niet omdat hij ziek was, maar omdat hij heel bijzonder was ❤ Lieve Odey…mijn alles, wat ben ik blij dat je in mijn leven kwam… en dat ik je de zorg mocht geven die je nodig had in ruil voor ongekende liefde… 💝 Maar wat word je gemist lieverd,….. In onze hart en in gedachten ben je nog altijd bij ons. R.I.P lieve Odey 🐾
Savannah Mangari
Hierbij mijn mooie verhaal over mijn Savannah katje genaamd Mangari.
Zij is een schat van een katje super lief tegenover mijn andere katjes, ze speelt steeds met ons Moli en slaapt steeds met Moesti. Als mijn zoon op bezoek komt komt ze steeds heel nieuwsgierig kijken en tot bij hem zitten. Heb haar nog nooit weten uithalen naar niemand of ook niet naar de andere toe. Zelfs mijn buurvrouw heeft haar al mogen aaien. Ze is super zachtaardig en mooi.
Savannah en serval (van Mariet)
Ik ben een eigenaar van een safannah F1 en 2 savannah F2 en 2 servals beide een fantastisch ras welke super omgaan met alles en iedereen begrijp gewoonweg niet waarom deze generatie savannahs en de servals niet meer zouden mogen.
Mijn savannahs zitten gewoon in huis en hebben een hele grote buitenkennel ter beschikking ze lopen samen met een Bengaal en een saarlooswolf hond en 3 kinderen nog NOOIT hebben ze uitgehaald of agressief gedrag vertoond! Ze zijn zo leuk, slim en aanhankelijk!!
Mijn servals zitten in een grote buitenkennel 90m2
Met zoveel mogelijk natuurlijke elementen erin ook deze vertonen absoluut geen agressie gedrag naar mensen en andere huisdieren, laat alsjeblieft het savannah ras en serval zoals ze nu zijn met de juiste richtlijnen voor het houden van dieren.
Savannah Splinter
In gedachten zijn we bij jou lieve Splinter 🐾
De eerste keer dat we een Savannah gezien hebben, was bij Edwin en Antoinette. Zij hadden een aantal van deze prachtige dieren. Toen ik mijn vinger door het gaas van hun verblijf stak, kwamen er een aantal nieuwsgierig naar mij toe. Het was liefde op het eerste gezicht. En er was een nestje in aantocht.
Op een zaterdagmorgen in het najaar van 2014 maakten ook onze vier kinderen kennis met het nestje. Antoinette had de rustigste kitten voor ons gezin uitgezocht.
Onze Splinter, een katertje, rank van lijf en leden. Een mooi smal koppie met grote groene ogen, een lange nek en poten, zijn vacht gevlekt, een staart met zwarte ringen en een zwarte punt. Grote spitse oren, die geïnteresseerd en onafhankelijk van elkaar bewogen. Speurend naar geluiden die wij niet konden waarnemen. Splinter bleek een gezelschapsdier, hij was graag bij ons. En wij waren graag bij hem. Hij werd ons zevende gezinslid.
Hij had zo zijn vaste dagelijkse routine. ‘s Morgens babbelend alle slaapkamers langs en natuurlijk wist hij wanneer het koffietijd was. Dan kwam hij aangesneld om bij ons te zijn en kreeg hij ook iets lekkers.
Hij had overal zo zijn vaste plekjes, in de woonkamer, op de bedden van de kinderen, in de kelder en keuken. Onze vriendenkring wist ook wat zijn vaste plek in ons buitenverblijf in de tuin was. Hij nestelde hij zich graag op de bank, dichtbij de kachel.
Wanneer meneer in aantocht was, en dat was altijd luid en duidelijk, dan werd deze plek, als vanzelfsprekend voor hem vrijgemaakt.
Was onze borrel toastjes met garnalen, dan was er voor hem ook een schoteltje met garnalen. Hij vond dat heerlijk.
Wanneer hij van mening was dat je vooral door moest gaan met het kriebelen van zijn koppie, dan keek hij je indringend aan en aaide hij voorzichtig met zijn poot over je wang.
Als hij opgetild wilde worden hing en klom hij aan je broek omhoog, maar nooit wanneer je een korte broek of een rokje droeg.
Soms had hij de kolder in zijn kop en rende hij met dikke staart door het huis en werden zijn bochten op onze stenen vloer wat ruimer dan dat ie zelf verwacht had.
Was Splinter iets op het spoor in de dicht begroeide border, dan lag hij laag op de grond, en kronkelde zijn dikkere staart enthousiast in de lucht.
Zonder moeite sprong hij op de manshoge schutting en klom hij op het pannendak van ons buitenverblijf.
Daar zat hij dan, op de nok, geheel op zijn gemak, in het zonnetje. De ogen tot spleetjes geknepen, kaarsrecht en met zijn staart om zijn pootjes gekruld, als een statig beeld van een kat uit het oude Egypte.
Hij was prachtig om te zien. Hij was dan ook mama’s lekkere ding..
Splinter was heel zachtaardig en we hebben hem werkelijk nooit boos of agressief gezien.
Hij liet zich werkelijk alles welgevallen en vond het heerlijk om op je schouder te hangen en over zijn rug geaaid te worden. Hij spinde dan met veel geluid.
Onbegrijpelijk dat de wolf met open armen wordt ontvangen en dat dit ras misschien verboden gaat worden? Op welke grond?
Splinter heeft zijn laatste rustplaats in onze tuin gevonden. 🐾
We zullen hem voor altijd blijven missen. 😪
Familie Kockelbergh
Savannah Chester en Pablo
Sinds mei 2014 hebben wij twee Savannahkatten, de broertjes Chester en Pablo.
Ze zijn dus nu bijna 10 jaar oud en nog elke dag genieten we van die twee.
Behalve ontzettend lief zijn ze ook heel eigenwijs, heel zachtaardig, buitengewoon slim en vooral bijzonder grappig.
En daar bovenop zijn ze ook heel goedaardig, ze hebben nog nooit uitgehaald naar ons of naar anderen. Echt nooit.
En al zijn het broers, hun karakters zijn op sommige punten heel verschillend en dat maakt ze ook zo leuk samen.
Voorbeeldje:
Chester is de grootste van de twee.
Oogt heel stoer maar is een echt zacht eitje. Hij gromt als ie vreemde geluiden in de hal hoort, loopt daar dan ook heel dapper naar toe maar zodra de deur opengaat vliegt ie onder de bank om van daaruit eens goed te kijken wie daar is. Is het wat of niet?. Duurt een paar minuten en dan laat hij zich weer zien en blijft dan op afstand alles in de gaten houden.
Pablo is een stukje kleiner.
Maar in tegenstelling tot Chester is Pablo juist nergens bang voor. Als hij geluiden hoort, banjert hij alvast die kant op om te kijken wie of wat dat is. En als er iemand binnenkomt blijft ie in de buurt om te kijken wat die indringer allemaal gaat doen. Gaat er dan ook het liefst naast zitten om vooral maar niets te missen.
En samen zijn het net twee hondjes, want waar de baas gaat gaan zij ook. Ze lopen overal mee naar toe. Altijd nieuwsgierig wat er gaat gebeuren. Als ik ze zo achter mijn man aan ie lopen roep ik ook altijd: je kudde gaat weer met je mee…. Ziet er altijd heel komisch uit.
En ze kunnen ook heel goed aangeven wat ze willen. Chester springt wel 10 keer per dag op een kastje en gaat dan mauwen. Dat betekent dat ie geborsteld wil worden. En wel onmiddellijk. Je kan hem dan niet negeren want dan gaat ie je heel bestraffend aankijken, zo van: kom ie nog een keer, duurt lang!
Pablo doet hetzelfde op een bankje in de gang en dan is de bedoeling dat ie dan lekker hard geaaid wil worden op zijn rug, dan kroelt ie over dat hele bankje heen en weer. Heerlijk vindt ie dat.
De eerste zes jaar kenden ze alleen maar volwassen mensen, waren dus helemaal niet gewend aan kinderen. Maar vier jaar geleden werd onze kleindochter geboren (en ruim een jaar later kwam ook haar broertje).
Aan die kleinkinderen moesten de katten wel even wennen maar dat is natuurlijk niet gek als je weet dat ze nog nooit kleine kinderen hadden gezien.
Chester is er altijd wel nieuwsgierig naar, komt altijd kijken, loopt ook tussen de kinderen door en is af en toe zo goedhartig om zich ook nog even te laten aaien.
Pablo moet er minder van hebben, die gaat meestal op een hogere plek liggen zodat ie ze goed kan bekijken en gaat dan slapen. Zo van, geef maar een gil als ze weer weggaan.
En als de kleintjes weer weggaan, zwaaien wij ze altijd even uit en op dat moment komt Pablo altijd direct tevoorschijn om dan in de vensterbank, luid snorrend mee te kijken hoe ze vertrekken. Moet ik ook altijd om lachen.
Kortom, deze katten zijn geweldig, je kunt alleen maar van ze genieten.
Met dank aan Fanny en Peter Westerhof
Servals Salihah, Sekayi, en huiskat Shani
Hoewel ik dit stukje heel erg in het Nederlands op zal willen schrijven, zal ik het in het Engels doen aangezien mijn schriftelijk Nederlands soms niet hellemaal duidelijk is, vooral met zoiets op zetten.
At first, I wanted to post a picture of my servals hissing, since usually many people post only the cute or cool things. I don’t believe only in roses and rainbows or fairytales, not when it comes to animals, animals are not what cartoons or cute movies might show, animals are nature, instincts, behavior, ethology, science. What I also don’t believe in is horror stories. Yes, because it is unbelievable how much misinformation several organisations and irresponsible owners are giving about owning a serval. I believe in reality, I believe in training, in patience, dedication. Which is also why, I changed the pictures.
We took both our servals from a fantastic breeder. Who educates the kittens and gives a balanced, varied, prey-based diet; who asked about our lifestyle; who asked about spaces conditions, who spent hours with us on the phone and in person sharing REALISTIC information about them.
One of the biggest motives that people against serval ownership use is “they are not a pet, because they are a wild animal”. I still need to hear fact wise what is the real danger in that. “Isn’t that enough??” No, it is not. Because I work with dogs, and I see plenty of examples of a PET, a house dog who bite owners, children, other people, other people’s dogs…..so many people do not seem to know what a dog is. “Yeah why should they with a wild animal then?” They should know with any animal, let’s start with that. As a human being, it is your responsibility and obligation to inform yourself about the animal that you are taking. A horse can kick, a dog can bite, that is not dangerous? “Oh, but they don’t do it out of nothing”. I would like to see, if a serval does something out of nothing. These animals have such fantastic communication skills, and if the base is there, they can be incredibly respectful.
Invest on setting guidelines on how should breeders breed a serval; on what should people know and have before acquire one; invest on spreading good information instead of saying “they are not suitable”. How come, those who understand the importance of information, have a completely different experience with these animals?
It is not simple or easy. It takes being aware of what is being taken home. And so far, I have mostly seen affirmations regarding “it is bad, period”, instead of creating consciousness in owners.
Experiences are subjective. However, I see that those who have the same approach, have the same achievements with their servals.
Salihah and Sekayi are a whole experience. They have their outside enclosure which is connected to a room inside the house. These are their spaces, and when we enter it, we respect that it is theirs. They are so clear to say when they are a bit grumpier, when they want to play. Sekayi is over 2 years old and Salihah over 1 year old. They live with a normal cat, they have meals together, they share beds and share toys. Of course, it requires management and observing how each of them reacts to these things. We make sure each has plenty of space to eat their meal, each can have a toy to play with, can have a place to rest.
With us, neither my husband nor I encountered danger with them. We respect their signals and we don’t force our wishes on them. If we want to cuddle them but they don’t want to, it’s ok, we let them be. They receive training sessions for mental stimulation, we focus on enrichment for mental and physical well-being and they go out for walks (not in a city, in nature). They have a balanced diet, prey-based, with vitamins on it.
The first weeks, when they are a kitten are intense. The milk bottle should be given properly, the meat should be introduced properly also to avoid them becoming protective with their food. I can feed them and they will just eat next to me (or my husband). We have not encountered aggression regarding food towards us, neither towards anything else. BUT, we had a breeder who guided us since before making the choice of taking our first serval.
A breeder who was on our side and supporting us day by day, in the good and bad choices we made, in the progresses and regresses we encountered. We had a breeder who invested in a healthy, socialized kitten, who pointed out with no hesitation if we had to change something, but also who gave us compliments when we were doing well. No sugar coating, no horror, ‘just’, reality.
I could write for hours what it takes to keep these animals away from stress and frustration, but mostly I would like to say, based on the many sad ending stories that I’ve seen with several serval kittens, taken from “breeders” who didn’t care, that if you think on taking a serval, don’t believe in those who make it too pretty or too bad, neither will help you. You need to know how to achieve successes and how to avoid mistakes, which you will make anyway, but how to deal with these mistakes, and having someone guiding you in this process, is priceless, and I and many others see the huge difference this makes. We have 2 relaxed, bonded to us, trustful servals (one adult and one in full adolescence) who are like this thanks to the base they received. Demand better, demand responsibility. I can assure you it will be so much more worth it when you see a thriving happy serval instead of a sick, hanging for his life serval, giving reason for these organizations and people to be against them. I understand you might feel so excited if you can have one so easily, but believe me that if you are a bit more patient, you will come across breeders and owners who can support you hugely, and you and your serval will have a relationship that otherwise you could dream of.
(P.S, this is not without sacrifice, patience and understanding).
Met dank aan Tahira Tarquini