Afscheid nemen van je Savannah kat

Savannah katten zijn echt een onderdeel van het gezin. Na samen veel mooie jaren te hebben meegemaakt komt de dag dat er afscheid genomen moet worden.

Afscheid nemen van je trouwe maatje is het moeilijkst moment. Zowel voor het gezin , andere huismaatjes als voor de kat zelf. Daarom is het belangrijk om je kat de tijd te geven dat hij/zij afscheid kan nemen van zijn omgeving. Je ziet dan ook dat ze in alle rust de omgeving in zich opnemen. Zijn er ander dieren dat hun gedrag dan veranderd door onderling afscheid van elkaar te nemen maar ook van het gezin. In meeste gevallen geven zij zelf aan wanneer het tijd is om in te laten slapen.

Helaas zullen er situaties zien dat rustig afscheid nemen van de kat en zijn omgeving niet kan doordat er onverwachts euthanasie gepleegd moet worden. Bij euthanasie is heel belangrijk voor de kat zelf dat je als baasje er bij blijft. Hoe moeilijk dit ook is. Zij voelen dat je bij ze bent en dit geeft ze meer rust. Als je beslist om bij je kat te blijven, help je de kat door je emoties zo goed als mogelijk voor hem te verbergen: het dier kan je aanvoelen en door jouw onrust zelf onrustig worden.

Veel eigenaren vinden het prettig dat de dierenarts op huisbezoek komt en dan in eigen veilig omgeving het dier laat inslapen. Bespreek de mogelijkheden met je eigen dierenarts. Euthanasie is meestal een emotioneel zware gebeurtenis. Veel dierenartsen zullen hier rekening mee houden wanneer je een afspraak voor euthanasie maakt. Je arts zal een rustig moment uitzoeken zodat jij en je kat ongestoord en zonder onnodige stress afscheid kunnen nemen.

Wat gebeurt er met je kat na het overlijden? Meer info zie: LICG en overleg met je dierenarts.

Rouwen om je kat

Het is niet meer dan normaal dat je van streek raakt en emotioneel bent bij het overlijden van je Savannah kat. Je dierenarts heeft daar begrip voor, wees niet bang om je emoties te tonen. Na het verlies van je kat volgt een periode van rouw waarin je afwisselend allerlei emoties kunt voelen: verdriet, eenzaamheid en zelfs boosheid. Deze gevoelens horen bij het natuurlijke verwerkingsproces. Schuldgevoelens of zelfverwijt over de dood van je kat zijn niet vreemd maar bijna altijd onterecht: een beslissing tot euthanasie is meestal het laatste middel en wordt uit liefde genomen om een dier uit zijn lijden te verlossen. Koester je herinneringen, denk terug aan de goede tijden en die typische dingen waardoor je zoveel van je Savannah hield.

Kinderen begeleiden bij het overlijden van je Savannah kat

Kinderen kunnen het moeilijk hebben wanneer je een kat laat inslapen. Het is misschien hun eerste ervaring met de dood en het is belangrijk om eerlijk te zijn. Vertel ze de waarheid, stimuleer ze om te praten over hun verdriet en deel ook je gevoelens met hen. Spreek openlijk over je Savannah en richt je daarbij op de goede herinneringen. Betrek je kinderen bij een rituele begrafenis, crematie of herdenking van je geliefde kat. Laat ze samen met jouw een graf of gedenkplek kiezen en inrichten. Kinderen kunnen hun verdriet en rouw vormgeven en verwerken door tekeningen of een fotoplakboek te maken of een verhaaltje te schrijven. Een nieuw huisdier kan helpen bij de rouwverwerking, maar het is beter om jezelf en je kinderen de tijd te gunnen om de dood van uw viervoeter te verwerken.

Rouwverwerking bij de andere katten en dieren in huis

Belangrijk is als het mogelijk is, geef je andere kat(ten) en dieren de tijd om afscheid te nemen. Op geen enkele manier is vooraf te voorspellen hoe je andere kat(ten) en dieren zal reageren op het verlies van een maatje. Soms blijft een kat ogenschijnlijk onaangedaan wanneer een huisgenoot overlijdt, een enkel dier lijkt zelfs ronduit opgelucht en gelukkig. Andere katten kunnen daarentegen hun eetlust verliezen, geen belangstelling meer hebben voor hun omgeving of alleen maar zitten staren: het dier lijkt depressief. Bij een klein aantal katten brengt het verlies van een kattenmaatje een verandering van persoonlijkheid of gedrag teweeg. In extreme gevallen kan het gedrag van je kat problematisch worden, en kan zelfs leiden tot het besluit een ander baasje voor hem te zoeken, vooral als de introductie van een nieuwe soortgenoot tot agressie of weglopen leidt.

Om ze te steunen kan je een aantal dingen doen om jouw kat te helpen. Zorg dat er zo min mogelijk verandert voor je kat zodat hij de tijd krijgt om te wennen aan het verlies van zijn maatje. Handhaaf het gewone dagritme van je kat. Als je zaken verandert, op andere tijdstippen eten gaat geven of meubels verplaatst, kun je daarmee nog meer stress veroorzaken.

Een kat in rouw kan weigeren te eten en een kat die een aantal dagen niet eet loopt kans op een levensgevaarlijke leververvetting (Feline hepatische lipoïdose). Verleid je kat om iets te eten door zijn voeding kort op te warmen of door er water of jus bij te doen. Stel je kat gerust en blijf bij hem tijdens zijn maaltijden. Weersta de verleiding om van voeding te veranderen om de eetlust van je kat op te wekken: dit kan maag- of darmklachten geven. Blijkt je kat al langer dan drie dagen niets te eten, raadpleeg dan je dierenarts.

Breng extra tijd met je kat door, borstel hem, aai hem en speel met hem. Hiermee geef je een positieve draai aan de voor jouw kat mogelijk verontrustende veranderingen: hij associeert deze positieve ervaringen met de veranderingen.

Probeer niet om een overleden huisdier meteen te vervangen. Ook al mist hij zijn overleden huisgenootje, zolang je kat van streek is, zit hij waarschijnlijk niet te wachten op een vreemdeling die zijn maatje moet vervangen. Een nieuwe kat is op dat moment alleen maar een extra bron van stress.

Zoals voor veel diersoorten geldt, kan snuffelen en neuzen aan het lichaam van zijn overleden maatje je kat helpen bij de rouwverwerking. Daarom is het zinvol om evt. het lichaam van een geëuthanaseerde kat niet meteen te laten cremeren maar eerst mee naar huis te nemen. Zodat er rustig afscheid genomen kan worden.

Het is raadzaam om bij een buitengewone verandering in het gedrag van je kat een dierenarts te laten onderzoeken of er geen sprake is van onderliggende lichamelijke problemen. Bij onoplosbare gedragsproblemen kun je een gedragsdeskundige inschakelen.

Een brief uit de hemel

′′ Huil niet om mij…

Je gaf me een huis om te schuilen, gaf me eten en vooral liefde.

Het laatste wat ik wil is je zien lijden voor mij.

Ik ben nu niet bij je en ik wil je nooit verdrietig zien.

Hoop dat je lacht als je aan me denkt en het maakt je gelukkig.

Ik wil dat je je de goede dagen herinnert die we samen deelden, onze liefdevolle momenten, onze spelletjes.

Vergeef me als ik je heb teleurgesteld of verkeerd heb gedaan, mijn excuses.

En gooi alsjeblieft mijn speelgoed, bed en zo niet weg.

 Omdat er alleen veel andere katten op deze wereld zijn, ongelukkig en behoeftig aan medeleven.

Nee, zeg niet… Zeg geen nee. Hierdoor denk ik dat de tijd die ik met je doorbracht je niet gelukkig maakte.

Laat mijn dood niet tevergeefs zijn.

Laat het een kans zijn voor een ander.

En laat hem weten hoe groot je vriendschap is. Laat hem de liefde in jou ontdekken.

Mijn dood zal niet tevergeefs zijn.

Wees alsjeblieft niet verdrietig.

 Ik ben niet verdrietig… Omdat ik weet – dat je van me houdt en ik een  speciale plek in je hart bezit .”

Je kat zal voor altijd je kat zijn.